एक कविता

- अशोक शहाणे

आज पैसे मिळायचा वायदा होता

देऊन टाकले पैसे त्यानं

काळजीपूर्वक मोजत-मोजत

एक-एक तो मोजत होता

मी बघत होतों

माझे डोळे कसे अंधुक होऊन जात होते

मी पैसे घेतले

पैसे मला सारखे-सारखे मिळत नाहींत

महिन्या-महिन्याला मिळत नाहींत

म्हणून अंधुकलेल्या डोळ्यांनी मीं पैसे खिशांत कोंबले

परत भटकत चाललों

खिसा खाली असल्यासारखा

एरवींसारखा

पैशांच्या चणचणीनं गांजलेला

अन् तरी माझे डोळे अंधुक झाले होते

तो पैसे मोजत असतांना

अजुनी कदाचित् डोळे अंधुकच असतील

कळत नाहीं

अंगवळणी पडून गेलंय्

आज परत त्याच्याकडून चिठ्ठी घेऊन एकजण आलाय्

पैसे आत्तांच्या-आत्तां परत हवेत

दोन रुपये मीं खर्च केलेयत

पण पुरी रक्कमच परत करायला हवी

अन् ते दोन रुपये फेडण्याकरतां जन्मभर मला त्याचा बंदा गुलाम होऊन राह्यला हवं

माझे डोळे परत अंधुक होतायत

('असो'च्या १९६५मधल्या 'दोस्तांच्या कविता' विशेषांकातली कविता)