- अशोक शहाणे
सात पावलांच्या दोन मुंग्या खुपसतात
भरीव हवेची भसाड सोंड
माझ्या हेवेदार दंडांत
नि लक्ष पाकळ्या उमलतात सुकलेल्या
कुंपणावरली बाहुली खदखदते कृपण
माझ्या काळ्याशार कानशिलांत
जिथं अरक्षित अख्ख्या जख्खड जगांतलं ज्ञान
नि एक दोर पिळला जातो तुटेल तुडुंब
आकाशांतल्या लख्ख चांदोबाला नाही सापडत
विप्रलब्ध साप त्याचा मणी त्याची कात
नि चिंचेचा आंकडा घालतो चार शून्यं
माझ्या सदऱ्याच्या शिरावर
(‘शब्द’ अनियतकालिकाच्या १९५९च्या आसपासच्या अंकातील कविता)
No comments:
Post a Comment